2,5 yıllık evliyim. Evlediğimde vajinismus olduğumu öğrendim. Çok zor zamanlar geçirdim. Hem eşime hem kendime eziyet ettim resmen. İnsanın kendisini yetersiz hissetmesi çok zor, psikolojim bozulmuştu resmen. Yıllar geçtikçe bir de bebek özlemi bastırdı. Aile baskısından hiç bahsetmiyorum bile. İnternetten benim gibi hastalığı olanların ne yaptıklarını, nasıl tedaviler gördüklerini araştırmaktan başka birşey yapmaz olmuştum. Ama sonunda tüp bebek yaptırmaya karar verdim ve eşimi ikna etmek için çok uğraştım. Umut Tüp Bebek Merkezi hakkında çok yorum vardı.

Bende daha gitmeden ısındım merkeze.  Randevumuzu aldık ve benim için büyük gün geldi merkeze gittik. Zaten merkezin hastane havası olmadığı için sevmiştim. Görüntü olarakta ev gibiydi, herkes sıcak kanlı ve sürekli gülüyorlardı. Sonra doktorumuzla tanıştık. Bayan doktor olsun istemiştim, Selen Hanım’ a randevu vermişlerdi. Çok ısındık birbirimize. Korkmamamı söyledi ve beni sürekli telkin etti. Muayeneyi anestezili oldum zaten, hiçbir şey hissetmemiştim.

Merkezden çıktıktan sonra burayı istediğimi söyledim eşime o da sağolsun istediğimi yaptı. 13 gün sonra adetim ile tedaviye başladık. Muayenelerim anestezili oldu hep, hiçbir şey hissetmedim. Yumurta toplama günü geldi yine anestezi verdiler. 8 yumurta çıktı, 7 tanesi döllendi. Selen Hanım gelişimlerinin iyi olduğunu söyledi. 5 gün bekledik transfer için. Transfer gününde de anestezi verdiler ve bebeğimi karnıma yerleştirdiler. 12 gün sonra gebelik testi yaptırmamı istedi Selen Hanım. Ama 12 gün geçmedi bir türlü.

10. gün dayanamadım yaptırdım, sonuç pozitif görünüyordu ama içimde bir korku ya düşerse diye. Aynı gün Selen Hanım’ a gittim; ” Bir kaç gün sonra kese göreceğim o zaman gel.” dedi. Günler geçer mi geçmez hep uyumak istedim. 15. gün gittim ve bebeğimi gördüm.

Allahım hem doktorumdan, hem Umut çalışanlarından razı olsun. Onların hakkını ne yapsam ödeyemem. Allah evlat ile sınamasın kimseyi. Çok zor hele benim durumum da olunca.