21 yaşında ev hanımıyım. Eşimse 27 yaşında nakliyeci. İstanbul’da ikamet etmekteyiz. 07.09.2003 yılında eşimle hayatımızı birleştirdik. 16 yaşında evlendiğim için hemen çocuk istemedim. Ancak evliliğimin 6. ayında rahatsızlandım. Sürekli karın ağrısı şikayetim vardı. Bir süre sonra kadın doğuma gittim ve polikistik tanısı konuldu. Yaklaşık 5 ay tedavi gördüm. Tedavim olumlu sonuç verdi ve iyileştim. Sonrasında eşim bebek istemeye başladı. Ama ben düşüncesine hep uzak durdum. Evliliğimizin 3. yılına geldiğimizde kararımızı gerçekleştirmeyi istedik. Fakat kendiliğinden gelen bir gebelik olmadı. Sonunda bir hekime başvurmayı uygun bulduk. Bir çok hekim değiştirdik. Ama hepsinden aynı cevap geldi. Yumurtalarım zayıftı ve eşimin düzenli şekilde yanımda olması gerekiyordu. Eşim ise iş dolayısı ile sürekli yurtdışına gidiyor ve nadir evde kalabiliyordu. Yani tedavimiz başlamadan bitiyordu. Bir gün arkadaşımın tavsiyesi ile bir hastaneye gittik. ( İstanbul Anadolu Yakasında) Yaptıkları tahliller sonucu bizim çocuğumuzun olmayacağını, dolayısı ile bir tüp bebek merkezine başvurmamızı söylediler. Aslında şimdiye kadar hangi hekime gittiysek bize böyle bir teşhis koymamıştı. Üzüntü içerisindeydik. Bu hastane yeni bir tüp bebek merkezi açmıştı. Hemen oraya yönlendirildik. Ne ile karşılaşacağımızı bilmeden işlemlere başladık. Doktorları ve çalışanları çok sıcak gelmişti. Güveniyorduk da.  Sonucun %100 olduğunu ve mutlaka bir gebelik elde edeceklerine bizi öyle inandırdılar ki, vakit kaybetmeden işlemlere başladık. Yumurta toplama işleminin ardından transfer geldi. 16 yumurta verdim, 11’ i çok güzel gelişmişti. 2 embriyo transfer oldu. 8’ i saklanacaktı. Her şey yolunda gibi gözüküyordu. Fakat 2. Testimde bu gebeliğin düşük olduğunu, 3. testimde ise düşük yaptığımı söylediler. Ancak ben düşük olabilecek hiçbir belirti yaşamamıştım. Yani gebe olmakla kandırıldım. 2. adet döneminden sonra konuşmak üzere yine hastaneye gittik. Dondurulan embriyolardan kullanmak istediğimizi söyledik. Ama nafile. Bizden imza almalarına rağmen  hiçbir embriyo dondurulmamıştı. Sürekli kandırılmanın şokundaydık. Bir daha o hastaneye gitmedik. Eşimin artık doktorlara güveni kalmamıştı. Aradan zaman geçti biz hala bebek bekliyorduk. Bir gün bir sabah programında bir tüp bebek hekimi gördüm ve dinlemeye başladım. Bu merkez UMUT TÜP BEBEK MEZKEZI idi. Hemen arayıp konuşmak istedim. Öncesinde eşimle paylaştım. Kendince haklı nedenler ile kabul etmek istemedi. Israrla o da kabul etti ve arayıp randevuyu aldık. 26.02.07 tarihinde adım adım umut bebeğe yaklaştık. Biraz heyecan, biraz umut, birazda korku doluydum. Herkes güler yüzlü kesin bir şeye inandırmadan ikna ediciydiler.

İşlemelere başladık 04.01.08 tarihinde ilaç tedavisi başlamıştı.22.01.08 tarihinde yumurtam toplandı. 25.01.08 tarihinde transferim oldu.06.02.08 tarihinde ise gebe olduğumu öğrendim. Artık bende anne adayıydım. Hem de ikiz bebeklerim olacaktı.  Her şey o kadar güzel ve o kadar çabuk oldu ki. Şimdi anneliğe geç kalmadığımı daha iyi anlıyorum. Mutluluğum milyonlarca daha çoğaldı. Bende artık Umut Tüp Bebek ailesindenim.

Umut Tüp Bebek ekibine teşekkürler.

Rumuz / RÜZGARGÜLÜ