Merhaba; Ben bahçecide tedavisi olan hastalardanım. Buraya yazıyorum çünkü benim durumumda olan birçok çaresiz kalan insana ışık olacağımı düşünüyorum. Niye mi? Acaba benim durumumda olan var mı diye hastalarınıza sorun kısmını kaç defa okuduğumu bir ben biliyorum. Bu yüzden yazıyorum hem de ta en başından itibaren… 2010 yılında evlendik. İlk sene bebek düşünmek için erken dedik eşimle. Gel gör ki etraftaki bebekler ve teşvikler 1 yılın sonunda bebek düşünmeye teşvik etti.

Doğal yollarla 6 ay denedik fakat olmadı, neden olmadı acaba sorun mu vardı, neydi sıkıntı derken akabinde doktora gitmeye karar verdik. Doktorlar evliliğin ilk senesinde 1 yıl kadar deneme şansının olacağını eğer 1 yılın sonunda oluşmazsa o zaman farklı yollara başvurulacağını söylediler. Tamam dedik bekleme sürecine girdik. Ama olmadı 1 yıl da geçti olmadı. Araştırma hastanelerine gittik. Araştırılsın diye eşimde de detaylı testler yapıldı ondanda bir sıkıntı çıkmadı. Hemen tüplerime bakıldı. Acaba sıkıntı orda mı diye? Yok orda da çıkmadı bir sıkıntı. Hemen ilaçla yumurta takibine başlandı yumurtalarımın gelişiminde bir problem görülmedi. Daha sonra ilaçla tedavi gördükten sonra çatlatıldı normal yolla deneyin denildi denedik olmadı. Sonra bir üst aşama aşılamaya geçtik. Yine aynı şekilde ilaçlarla takip sonrasında çatlatma iğnesi yine fiyasko.

3 kere aşılama yaptırdım yine yok. Rapor hakkınız olsun diye 3’te diretti doktorum. Siz sebepsiz guruba giriyorsunuz tüp bebek deneyelim vakit kaybetmeyelim dedi. Bizim umudumuz artık tüp bebek oldu. Sebepsiz gruplarda tüp bebek başarı yüksek deyince doktorumuz yatıp kalkıp dua eder olduk. Yoğun ilaç maratonuna girdik ilk tüp bebek denememde 12 tane yumurtam oluşmuştu. Çok mutlu olduk 10 tanesi döllendi. 9 tanesi 3. Güne geldi. 2 tanesini transfer ettiler. Diğerleri donduruldu ve o uzun bekleyiş başladı bizde ama ne beklemek. Lohusa kadın gibi hep yatak. Embriyo koyar koymaz karnımda şiddetli sancılar başladı. Tamam bu seferde olmadı deyip üzülürken kanamam geldi reglim gelmeden. Çok üzülmüştüm. Ama Rabbim öyle bir sabır veriyor ki düştüğün gibi kalkıyorsun. Hem de daha güçlü şekilde. 2 defa dondurulmuş transferim oldu. Birinde kataterde sıkıntı oldu embriyoyu ona transfer olduğu için olmadı sanmıştım. Diğerlerinde de embriyolog çok iyi kalite değil ama inşallah olur dediği için olmadı sanmıştım. Hepsinde de transfer edilir edilmez karnımda müthiş sancılar oluyordu ve ben anlıyordum yine olmadı diye.

Bir kere mi daha denesek tüp bebeği diye rapor hakkımız olduğu için devleti denedik yine. Bu sefer ohss sendromuyla karşı karşıya geldim. Bir yumurtam çok hızlı büyüdüğü için iptal etti doktorum. Bu arada histereskopi, trombosit panali eşimle bana da genetik test yapıldı, sıkıntı yine çıkmadı. Çok yıprandığımız için bu sefer Ankara’ya gidelim dedim. Ankara sonuçta büyük ve gelişmiş bir yer. Orda yaptıralım dedim. Ankara’da yaptırdığımız klinik o kadar emindi ki olacak diyordu. Bizde çok mutluyduk. Ne hikmetse ohss olan ben, orda yumurtamın fazla olmadığını sadece 2 tanesinin 3. Güne geldiğini söylediler. Şok olmuştum. Nasıl olur diyordum kendi kendime bir terslik var bu işte. Transfer edildi embriyolarım. Yine karın ağrısı ve yine sonuç negatif.

Her tedavide hem ben hem eşim maddi manevi yıpranıyorduk. Hiç mi gebelik olmaz diyordum. Bu arada bu tedaviler 4 senemi götürdü. İçimdeki çocuk sevgisi asla pes etme diyordu. Kendi kendime tamam artık İstanbul son çarem. Orada oldu oldu olmazsa artık kaderime boyun eğip yaşayacağım dedim. Eşimle paylaştım. Tamam araştır bul bir merkez gidelim dedi. O gün deli gibi tüm merkezleri kıyaslamaya başladım. Etrafımdaki insanlarla görüştüm. Tüp bebek yaptıranların çoğu Bahçeçi deyip durdu. Bende mail attım. Hemen geri döndüler sağ olsunlar. Ben Prof. Mustafa Bahçeci olsun dedim.

İlk İstanbul maceramız başladı. Çok ilgilendi o kadar tatmin edici şeyler söylendi ki. Embiryolara genetik yapılacağını, rahimde katil hücrelere ve en önemlisi de Era testinin yapılacağını söyledi. Ne kadar test varsa yaptırmak istiyordum çırpınıyordum resmen. Muayene ettikten sonra küçük bir kistimin olduğunu söylemişti doktorum içini hemen boşattı. Tüp bebekten önce birkaç ilaç verdi doktorumuz. Sanırım kendiliğinden olsun diye bağışıklığı düşüren bir ilaçtı. Derken her şey yolunda gidiyordu şükür. 10 yumurta toplandı. 9 tanesi döllendi. 5. Güne blaktokist olması gerekliydi.

Genetik test için yumurta sayısının da fazla olması gerekliydi. 5. Güne 5 tanesi geldi. Amerika’ya gönderildi genetik sıkıntı olup olmadığı için. 1 tanesinde genetik problem olduğu söylendi. Bu arada rahmimden parça alınarak katil hücre olup olmadığına baktılar. Orada da normal geldi. Alınan parçadan ayrıca hayatıma yön verecek Era testi yapılacaktı. Oda yurt dışında yapılıyordu. Rahimden parça alınarak gönderildi İspanya’ya. 1 ay kadar bekleme sürecine girmiştik. Bu kadarı bile bizim için büyük bir gelişme. En azından tam anlamıyla araştırılıyordu. Doktorum aradı ve Era testinin sonucuna göre benim rahimim 6. Günde kabul ediyormuş embriyoyu dedi. Normal insanlar gibi değilmişim. Duyunca nasıl olur diyordum. Bu nasıl bir şeydi? Ertesi gün doktorumla tekrar konuştum.

Oda anlattı ama hala inanamıyorsunuz. Çünkü bir sıkıntı vardı artık adını koymuştuk. Progestron hormonu aldığım günün 6. Gününden bahsediliyordu. Transfer günü geldi çattı. Ben çok heyecanlanıyordum. Era testinin başlarda farklı anlayıp çok karalar bağladığımda oldu. Acaba yine mi olmayacak durumu da aklımdan çok geçti. Alınan hormonlarında etkisiyle çok hassas, çok duygusal oluyorsunuz. Bundan dolayı merkezin psikoloğuyla da 2 gün görüşmem oldu. Transfer sonrasında hemen karnımda ağrılar oluşmadı. Şaşırdım. En azından benim için farklıydı. 5. Gününde adet sancılarım başladı ve bekledim.. Ağlayarak… Duayla… Blaktokist olduğu için bir hafta sonra idrarda da çıkar demişti arkadaşım. Aldım bir kit akşam denedim.

Çıkmadı tabi çok üzüldüm ağlayarak yatağa geçtim. Ne yapacağım ben deyip dururken eşim geldi. Hafif çizgi belirmişti. Bak bak dedi. O anı hiç unutamam. Bunu görünce her gün bir kit aldım yaptım her geçen gün daha da belirgin oluyordu.12. Günün sonunda kan testi yaptırdım. 6 yıl sonra rabbim sonunda nasip etti.

HCG:444 bu anı Rabbim tüm uğraşanlara nasip etsin. Şimdi 8 haftalığım. Rabbim tamamına erdirsin. Bunu okuyan herkesten özellikle dua istiyorum. Bende sizlere dua ediyorum. Benim ışığım ERA TESTİ oldu. İyi ki Bahçeci var, iyi ki mükemmel insanlarla dolu. 6 yıl sonra iyi ki en doğru en iyi yere geldim ve rabbim nasip etti iyi insanlarla bizleri para gibi görmeyen tıp insanlarıyla karşılaştım. İyi ki varsınız Bahçeci.

Çok Teşekkür ediyorum Mustafa BAHÇECİ nezdinde tüm doktor ve çalışanlarına ayrıca her defasında bıkmadan usanmadan mesajlarıma cevap veren Asiye Hemşireye…

S.Öz