40 yaşında 5 yıllık evliyim. Evliliğimizin ilk 2 yılı çocuk istemedik. Sonra artık çocuğumuz olsun diye karar verip korunmayı bıraktık. 1 yıl boyunca her hangi bir tedavi görmeden, sadece yumurtlama dönemi takibi ile gebe kalmak için uğraştım ama olmadı. Sonra doktora gidip muayene oldum ve yumurtalarımın az ve kalitesiz olduğunu söyledi ve tüp bebek önerdi. İlk başta çok önemsemedim bu durumu. Sonra araştırınca durumun çok iyi olmadığını fark ettim.

Eşim ile tüp bebek yapmaya karar verdik. Gittiğimiz merkezde adetle tedaviye başlayacağımızı söylediler ve başladık. Zor bir süreçmiş meğer bir sürü hormon ilacı kullanmak bir de çocuk endişesi olunca baya zorlandım. 10 gün sonra yumurtalarım toplandı, 3 gün sonra doktor transfer yapacağını söyledi ve transferi yaptık. Transferden sonra çok ağrım ve karnımda şişlik oldu. O süreci atlatmakta çok zor oldu. 15 gün sonra gebelik testi yaptırmak için doktorumuza gittik.

Bizi çok soğuk ve ilgisiz karşıladı. Bana karşı seninle işim bitti havasını yaratan bir yaklaşımı vardı ve ben sonucu beklerken zaten çok gergindim. 1 saat sonra sonucumuz çıktı ve doktorun bizi yanına çağırarak söylediği söz ” Allah’tan ümit kesilmez.” oldu. Sanki kanser hastasıydım da umut bekliyordum. Böylece sonucumun negatif olduğunu öğrenmiş oldum. Benim ve eşim için kötü bir tecrübeydi. Bir daha o doktora gitmeyi düşünmüyorduk.

6 ay sonra başka bir merkez bulduk ve maalesef aynı hüsran orada da oldu. Sonuç yine negatifti. Baktık emeğimiz de paramız da boşa gidiyor, çektiğimiz depresyonda cabası, iyice araştırıp öyle karar verelim ve son denememiz olsun dedik. 1 yıl sonra Umut Tüp Bebek Merkezi’nde tedavimize başladık. Burayı çok sevmiştim. Sıcak yaklaşım, ilgi hatta inanılmaz ilgi çok hoşuma gitti. İnsanın el üstünde tutulması hele de böyle zor bir durumda nasıl güzel oluyor anlatamam.

Fiyat görüşmesini işletme müdürü ile yaptık çok şaşırdım. Koskoca müdür fiyat görüşmesini yaptı bizimle. Doktorum ve bütün çalışanlar o kadar gönüllüydü. Hemşireler ilaçların nasıl kullanılması gerektiğini detayları ile anlattılar. 2 günde bir arayıp kontrol ettiler, hatalı bir şey yapmayayım diye. Sanırım bu kadar çok olumlu insanın içerisinde motivasyon artıyor. Her şeyi olumlu düşünebilmek çok güzel. 12gün sora yumurtalarım toplandı. 3 yumurtam çıkmıştı. Ama hekimimiz transfer yapmak istemedi ve 1 ay sonra tekrar yumurtalarım toplandı. Buna havuz deniyormuş.

En iyi embriyoyu seçmek ve şansımızı arttırmak için yapıyormuş bunu. Biz ona koşulsuz, şartsız güvendik. 2. İşleminde oldu, 4 yumurtam çıktı, hepsi döllendi ve beklemeye başladık.

Bu sefer hiç heyecanlanmadım, içimde farklı bir huzur vardı. 7 embriyodan 4 tanesi iyi çıktı ve yaşım dolayısı ile 5. gün, 2 tanesi transfer edildi.

Sonra da tabii ki her zaman ki gibi bitmek bilmeyen bekleme süresi. Ama bu sefer değerdi, beklemeye değdi. 10 gün sonra test yaptım. Silik bir çizgi çıktı testte. Ertesi gün hastaneye gidip istediğim gibi olmuştu. Hamileydim. İnanmak o kadar zor oldu ki anlatamam. Hekimimiz bir hafta daha beklememizi önerdi. Sonra gittim ve bebeğimi gördük. Hamile olduğumu o zaman eşime söyledim. Nazar değmesin, kötü bir şey olmasın diye. Şuan 3 aylık bebeğim ve çevremde bilmeyen kimse yok. Bize en güzel hediyeyi verdiler.

Umut Tüp Bebek çalışanlarına binlerce kez teşekkür ederim. Bebeğimi kucağıma aldığımda ilk gideceğim yer Umut olacak.